Co o skoliozie wiedzieć należy

Skolioza zwana potocznie esowatym wygięciem kręgosłupa lub bocznym skrzywieniem kręgosłupa (określenia te nie są do końca poprawne), to ogólna nazwa obejmująca heterogenną grupę schorzeń polegających na zmianie kształtu i ustawienia kręgosłupa. Nazwa ta jest bardzo ogólna, dlatego używamy jej w połączeniu z określeniem:

Skolioza funkcjonalna – skrzywienie kręgosłupa wtórne do znanych przyczyn poza kręgosłupowych (np. skrócenie kończyny dolnej, zwykle ustępuje lub zmniejsza się po ustaniu przyczyny wywołującej. Nie ma tendencji do pogarszania się, jednak nieleczona, niewłaściwie zdiagnozowana lub prowadzona może zamienić się w skrzywienie strukturalne

Skolioza strukturalna – skrzywienie kręgosłupa, w którym występują utrwalone zmiany w kształcie i wzajemnym położeniu kręgów i krążków międzykręgowych, oraz utrwalone asymetrie w obrębie więzadeł, torebek stawowych, mięśni i powięzi grzbietu. Skoliozy strukturalne można klasyfikować w oparciu o przyczynę (np. wrodzone, neurogenne, idiopatyczne).

Skolioza idiopatyczna – skolioza strukturalna, dla której na obecnym etapie wiedzy nie znaleziono przyczyny.

Patomechanika skoliozy idiopatycznej jest skomplikowana, a rozpoznanie wymaga spełnienia następujących warunków:

• deformacja kręgosłupa występuje w trzech płaszczyznach:
  • strzałkowej – zaburzenie fizjologicznej kifozy piersiowej i lordozy lędźwiowej, zazwyczaj dochodzi do zmniejszenia krzywizn, widoczne jest to szczególnie w odcinku piersiowym, gdzie plecy są płaskie, a nawet pojawia się wklęsłość między łopatkami.
  • czołowej – boczne skrzywienie, kręgi oddalają się od osi w kierunku bocznym
  • poprzecznej – rotacja osiowa kręgów, której zewnętrznym wyrazem jest garb żebrowy w odcinku piersiowym i mięśniowy wał lędźwiowy; mówiąc prościej- dochodzi do skręcenia kręgów

• kąt skrzywienia mierzony sposobem Cobba, na zdjęciu rentgenowskim wykonanym w pozycji stojącej w projekcji a -p wynosi co najmniej 10°